รอวันที่ใจอยู่ใกล้กัน

เมาครั้งแรก เธอตื่นขึ้นมาตอนเช้าบนเตียงเลขาฯ ของพี่ชาย เขาเป็นอดีตเพื่อนร่วมชั้นมัธยมของเธอเอง
อุตส่าห์ย่องหนีและทำตัวเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาดันพกหลักฐานมาขอรับผิดชอบ
--------------
“ไหนๆ ก็อยู่กันแบบส่วนตัวแล้ว ผมว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันมากกว่าเรื่องต่างหูนะครับ”
“อะไร เรื่องอะไร ไม่มี้ ไม่มี”
“แน่ใจเหรอครับ”
“แน่ใจสิ” เธอยังคงหันหลังให้เขา
“งั้นผมคงต้องเอาหลักฐานนี่ไปเรียนให้ผู้ใหญ่ทราบเรื่อง”
“อย่ามาลักไก่ฉัน นายไม่มี...มะ...มีจริงๆ ด้วย” สายขิมยืนตะลึงมองกางเกงชั้นในสีส้มตัวจิ๋วที่แขวนอยู่กับนิ้วของภาณุพงษ์
---------------
เมาครั้งที่สองเธอตื่นขึ้นมาบนตักเขาในรถที่จอดหน้าบ้าน
---------------
“ฉะ...ฉัน ทำอะไรนายหรือเปล่า” สายขิมข่มความอายหันมองหน้าเลขาฯ ของพี่ชาย
ภาณุพงษ์ยืดตัวขึ้น เอื้อมมือมาดึงที่บังแดดลงมาเพื่อมองกระจกที่ติดอยู่ตรงนั้น เขาขยับเสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมลงมาสองเม็ดดูสักพักก็ส่งเสียง ‘อืม’ ออกมาคำเดียว
“อะไร ยังไง” คนใจร้อนขยับเข้ามาดูบ้างแล้วถึงกับอุทานเสียงสั่น “อยะ...อย่าบอกนะว่า...ว่านี่ฝีมือฉัน”
ซอกคอของชายหนุ่มมีรอยแดงเป็นปื้น และเมื่อเขาขยับสาบเสื้อออก ก็เห็นชัดว่ามีรอยแบบเดียวกันที่บ่าและเนินอกด้วย
“งือ...” สายขิมส่งเสียงครวญ
“อย่าคิดมากเลยครับ ไม่เป็นไรหรอก” เขาขยับมือลงไปที่ซิปกางเกงแล้วรูดขึ้นอย่างรวดเร็ว
สายขิมรีบหันหน้าหนี ไม่เคยอายอะไรเท่านี้มาก่อนเลย ทั้งปลดกระดุมเสื้อ รูดซิปกางเกงเขา แล้วยังดูดเนื้อตัวเขาจนเป็นรอยไปหมด
-----------------
ไม่นะ เธอไม่เคยมีประวัติเป็นสาวหื่นมาก่อนเลย มันเกิดอะไรขึ้น!!!!

Side story ของเรื่อง บอสขา อย่าใจร้าย สั้นๆ เบาๆ หวาน หื่น ฮา